ندای کوهستان

در این رمان، خالد حسینی دیگر کم‌تر به خود جنگ و فجایع آن می‌پردازد و بیش‌تر پیامدهای آن و پراکنده‌شدن نسلی‌ها را در سراسر جهان دنبال می‌کند و می‌گوید نسل اول بین دو دنیا گیر افتاده و نسل بعد دیگر هویت خود را می‌بازد. با این حال نسل اول، نسل اولِ سرگشته در اقصی نقاط جهان هنوز روزگار وصل و نیمه غایب خود را می‌جوید و گاه جز خاکستری از آن نمی‌یابد.

حسینی در این داستان درباره ی والدین و فرزندان، و برادرها و خواهرها، به کاوش در فراز و نیشب ها، خیانت ها و ایثارگری های خانواده ها می پردازد. او همچنین این مسئله را به ما یادآوری می کند که انسان ها در طول زندگی و در حساس ترین زمان ها، چقدر به وسیله ی کارهای عزیزان و نزدیک ترین افراد به خود غافلگیر می شوند. رمان ندای کوهستان با پیگیری داستان شخصیت های خود و فراز و فرودهای زندگی، انتخاب ها و عشق های آن ها در مناطق مختلفی از دنیا—از کابل گرفته تا پاریس و سان فرانسیسکو و جزیره ی تینوس—داستانی وسیع را به مخاطبین ارائه می کند که از قدرت عاطفی خیره کننده ای برخوردار است.

نویسنده در مؤخره کتاب گفته است شادباغ، نامی غیر واقعی است و نام رمان حاضر را از یکی از اشعار ویلیام بلیک، شاعر انگلیسی، به نام پرستار گرفته است. در شعر نامبرده کوه‌ها یا تپه‌ها فریادهای شادی کودکان را پژواک می‌دهند.