راویان روایت تو

«راویان روایت تو» به زعم برخی -از جمله خود نویسنده‌اش- مجموعه‌ی دو داستان کوتاه است . عدّه ای امّا آن را رمانی کوتاه خوانده‌اند. رمانی که یک داستان را در دو پاره روایت می‌کند. پاره‌هایی با ساختار و راویانی متفاوت. پاره‌ی نخست «نم و نسیم و نارنج» نام دارد و پاره‌ی دوم همانی است که نام کتاب را از آن به عاریت گرفته اند: راویان روایت تو. هر کدام از این قضاوت ها را از جهاتی می توان موجّه دانست. می شود هر یک از داستان ها را مستقل از دیگری خواند یا این که نه، دومی را امتداد اوّلی دانست که تعمّداً سبک متفاوتی برای نگارشش برگزیده شده است.

«راویان روایت تو» نامه های بی تاریخ و بی امضایی هستند از راویانی متفاوت که هر کدام گوشه ای از این رؤیا/کابوس را می کاوند و واگویه می کنند. در این دومین پاره، شخصیت هایی چند به ماجرا اضافه می شوند که آن را پیچیده تر و چندلایه تر می کنند. چندلایگی ای که گاهی خواننده را سردرگم می کند و به جای گشودن گره های پیشین، گره های تازه به ماجرا می افزاید یا آن قبلی ها را کور می کند. این البتّه در صورتی است که دو داستان را همچون دو پاره ی یک رمان در نظر آوریم و وظیفه ی دومی را روشن تر ساختن یا دستِکم تکمیل اوّلی.