شرم

این کتاب شامل شش داستان کوتاه است با نام‌های: «جایی نزدیک سقف»، «واحد تزریقات»، «خرگوش‌ها»، «ملاح‌های آبی‌پوش»، «توی آن تونل باریک و روشن» و «شرم». علی‌رغم این که هر کدام از این داستانها تفاوت‌های بارزی با هم دارند به لحاظ فرم روایت و فضاسازی ها اما تقریبا خط فکری ثابت مولف در همه داستان‌ها حضور دارد. در تمام این داستان‌ها نویسنده خیلی به دنبال قصه‌گویی نیست بلکه با واکاوی درونی شخصیت‌ها و قرار دادن آنها در موقعیت‌هایی به ظاهر پیش پا افتاده اما سردرگم و پیچیده به شخصیت‌پردازی و بیرون کشیدن ابعاد مختلف روانی و روحی شخصیت‌ها می‌پردازد؛ کاری که در داستان کوتاه که برشی از موقعیت است، کمتر اتفاق می‌افتد تا رمان. اما وحید افتخارزاده به خوبی از پسش برآمده.
بیشتر شخصیت‌های این مجموعه داستان، شخصیت‌هایی طردشده و روان‌رنجور هستند که نویسنده با تمرکز بر درونیات شخصیت‌ها و همچنین خلق فضاهایی مشوش و بحرانی وضعیت طبیعی رفتار شخصیت را دگرگون می‌کند. به عنوان مثال در داستان اول از این مجموعه، نویسنده درگیری‌های چهار شخصیت نسبتا بی‌ربط به هم را (زن، شوهر، مشاور و پیرمرد ناشناس) در یک فضای سایکوتیک و ابزورد به تصویر می‌کشد. این داستان پر از دیالوگ‌های تکراری و بی‌معنا و بی‌ربط است که در جهت فضاسازی هر چه بهتر موقعیت به روند داستان کمک شایانی کرده است. این اتفاق در داستان‌های بعدی این مجموعه مثل داستان «شرم» نیز به گونه‌ای دیگر اتفاق می‌افتد. اما داستان «ملاح‌های آبی‌پوش» را شاید بتوان از این منظر متفاوت از بقیه داستان‌ها دانست.