سنگی بر روی بافه

کتاب سنگی بر روی بافه یک داستان نیمه بلند عاشقانه است. که در سالهای ۱۳۲۵ و ۱۳۲۶ اتفاق می افتد. اسم کتاب ممکن است قدری عجیب به نظر برسد و خواننده در ابتدا معنای بافه را درک نکند ، ولی در طول داستان و پیگیری قصه ، به معنای آن و علت استفاده از این نام ، پی می برد. در این کتاب نیز همان دستمایه ها و دلبستگی ها همیشه ی نویسنده از فقر ، زیبایی ، عشق و مردمان ساده دل، مشاهده می شود . روایتی آشکار از زیبایی خیره کننده ی یک دختر که اطرافیان تاب و تحمل دیدن او را ندارند. رفتار آزادمنشانه ی دختر در دفاع از حقوق اجتماعی خودش، چیزی جز بدنامی و ننگ برای او به ارمغان نمی آورد. زیبایی بلای جانش می شود و ناچار پس از مرگ پدر مجبور می شود.