انسانم آرزوست

این کتاب برگزیده و شرح 400 غزل شاد و شیرین و شیوا، یعنى یک پیمانه از طربخانه بیش از 3000 غزل دلاویز و روحانگیز حضرت مولانا جلالالدین محمد بن محمد بن حسین بلخى است که بیش از هفتصد سال صاحبدلان فارسىزبان را در ایران و افغانستان و تاجیکستان و سمرقند و بخارا ــو سراسر فرا رود ــ و ترکیه، از شهد سخن دیگرگونه خویش شیرینکام داشته است، و بیش از یک دهه مىگذرد که جهان غرب را نیز از شراب روحانى خویش که از خمّ خسروانى و خرابات مغانى، و خراب آباد معانى است سرمست داشته است..».

جلال الدین بن بهاءالدين سلطان العلماء محمدبن محمدبن حسين بن احمد خطيبى، مشهور به مولانا و مولوى، شاعر و عارف والامقام ايرانى و مؤسس طريقت درويشان مولويه ــ كه نامش را از مولانا گرفته است ــ در تاريخ ششم ربيعالاول سال 604 هجرى قمرى/ 30 سپتامبر 1207 م در بلخ، واقع در شمال شرقى ايران آن روزگار، و افغانستان امروز، بهدنيا آمد؛ و پس از گذراندن عمرى پربار و بركت و سرشار از شور و شعر و حكمت، و وجد و ذوق و شوق و شيدايى و سُكر و سماع و هيجان و حيرت، در شصت و هشت سالگى، در پنجم جمادىالآخر سال 672 ق/ 1273 م در قونيه (واقع در تركيه) درگذشت.