موج ها و دریاها

عنوان فرعی «عطش» بر روی این اثر به نیکی حکایتگر بی‌تابی شخصیت‌های داستان‌هاست. مضامین عاشقانه، مرگ، جنگ، تنهایی، غلو، صور خیال، وهم، ترس، و اضطراب، تلخ و شیرین، دریاهای ژرفی است که با موج روایت به ساحل نگاه خواننده کشیده می‌شود و نیامده، با طنازی به دریا بازمی‌گردد تا با موجی دیگر رهسپار شود. شخصیت‌های داستان گاه ایرانی است و گاه غیرایرانی؛ فضای داستان گاه خودی است گاه ناخودی ولی به‌هیچ روی ناآشنا نیست، حتی داستان‌هایی که شخصیت‌های آن ایرانی و در فضای ایران نیست. در پایان هر داستان‌ خواننده به‌حال خود رها می‌شود تا با قدرت تخیل خویش، با قدرت تخیل نویسنده دست‌وپنجه‌ای نرم کند و با او دل به موج بسپارد. اینکه داستان‌ها شمارنده دارد و نه عنوان، به نیکی صورتگر رهسپارشدن از موجی به سوی موج دیگری است در دریایی بی‌انتها از احساسات بشری.

متن شیوای داستان- با قلمی خوش- روان و خیال‌انگیز است و خواننده را مادامی که غرق در آن شود به‌دنبال خود می‌کشد تا زندگی کند آنچه را راوی زندگی کرده است، چه در خیال و چه در واقعیت. گاه در پناه خانة مادربزرگ و گاه در دامن معشوق، و لحظه‌ای دیگر در بحبوحة جنگ و چند گام آن‌سوتر در آستانة تصمیمی سخت یا متحمل بار آن؛ در داستانی در مقابله با مصیبتی خود را تسلی می‌دهی و در داستانی دیگر می‌غری بر آنچه می‌بینی. اما دست آخر، در تمامی این پستی و بلندی‌ها، و فراز و فرودها، در دریایی بی‌ساحل، تسلیمی محض در پایان هر داستان، از پس ذهن نویسنده کام شما را به خود متوجه خواهد ساخت و در آرامش این تسلیم فرو می‌روید.