ویلیام فاکنر

اين کتاب با يادداشت ناشر شروع مي شود که جايگاه فاکنر و عظمت آثارش را در ادبيات انگليسي زبان يادآور مي‌شود. به دنبال آن سال‌شمار زندگي و آثار فاکنر آمده است. نوشتار بعدی از توماس اينگ بحث مبسوطي درباره فاکنر و آثارش است. ويليام فاکنر و رنسانس جنوب مطلبي است از اورسلابرام که به بررسي شخصيت و آثار فاکنر مي پردازد. اين کتاب پر از تصاوير کمتر ديده‌شده فاکنر در دوران مختلف زندگي است و شناخت نسبتاً جامعي از اين نويسنده و آثارش به دست مي‌دهد.

اين کتاب با يادداشت ناشر شروع مي شود که جايگاه فاکنر و عظمت آثارش را در ادبيات انگليسي زبان يادآور مي‌شود.ه دنبال آن سال‌شمار زندگي و آثار فاکنر آمده است. نوشتار بعدی از توماس اينگ بحث مبسوطي درباره فاکنر و آثارش است. فاکنر همچنین نویسنده‌ای صاحب‌سبک است. نویسنده‌ای که بعضی آثارش بسیار پیچیده‌اند و برای درکشان باید وقت گذاشت و به تعبیر خود فاکنر، عرق‌ریزان روح را تجربه کرد. تأثير شمار اندکي از نويسندگان مدرن بر شکل و ماهيت ادبيات داستاني قرن بيستم عميق‌تر از ويليام فاکنر بوده است. جيمز جويس را معمولاً در هنر داستان‌نويسي با فاکنر قياس مي‌کنند؛ اما اين دو نويسنده عملاً فقط تشابهاتي ظاهري دارند: استفاده از تجربۀ بومي و منطقه‌اي به عنوان مضمون، ساختار تجربي و غيرمتعارف رمان‌هاي آن دو و بازي با واژه‌ها وراي معناي سنتي‌شان. فاکنر به طريقي نوشت که انگار هيچ‌کس پيش از او در ادبيات انگليسي قلم نزده بود، انگار پيش از آنکه او دست به قلم برد سنت و تجربۀ ادبي شکل نگرفته بود. او اين سنت را از نو آفريد و رمان را رها ساخت تا به واسطۀ سيلاب نيرومند، متلاطم و مقاومت‌ناپذير زبان بتواند بهتر از گذشته در خدمت قرن بيستم قرار گيرد، زباني که راه خود را از ميان زمان و مکان و تجربه گشود تا داستانِ انسان مدرن را بگويد به نحوي که در عين تراژدي خنده‌دار هم باشد. فاکنر به شيوۀ خود نوشت خواه جيمز جويس، ويرجينيا وولف، جوزف کنراد و ديگران وجود داشتند يا نداشتند.